Centrale banken zouden concurrentie van crypto moeten verwelkomen, maar evengoed zou de crypto-industrie minder defensief moeten zijn, zegt onze columnist.

 

Mei 2021 was zwaar voor crypto, vooral voor Bitcoin, dat sinds de piek in maart met 40% daalde. Naast de wilde volatiliteit die werd aangewakkerd door een crypto-vriend die vijand werd (en weer vriend?), zagen we een Nobelprijswinnaar die beweerde dat crypto een Ponzi-schema is dat wordt ondersteund door een mix van “technobabble” en “libertarian derp”. We hoorden ook over het landelijke optreden van een ander China tegen cryptomining, en de maand eindigde met een oproep om cryptocurrencies te verbieden om ransomware te bestrijden. Tijd om het beest te doden? Niet zo snel.

 

 

Ten eerste zijn verbodsbepalingen op zijn best ineffectief en in het slechtste geval contraproductief. Van het verbod tot de oorlog tegen drugs, de geschiedenis staat vol met voorbeelden van verboden die niet goed konden worden gehandhaafd en die uiteindelijk perverse prikkels creëerden die tot meer, niet minder, problemen leidden. Rustig aan met de fakkels dan!

 

Marcelo M. Prates, columnist van CoinDesk, is advocaat en onderzoeker bij de centrale bank. Dit essay verscheen ook in de editie van vandaag van The Node-nieuwsbrief. Abonneer je hier.

 

Ten tweede is het oneerlijk om cryptocurrencies af te schilderen als een bron van kwaad en misdaad. Bitcoin is tenslotte de reden waarom we het hier hebben over monetaire alternatieven, van stablecoins tot digitale valuta’s van de centrale bank (CBDC’s). Crypto bewijst dat met technologie verschillende monetaire regelingen mogelijk zijn: geld hoeft niet meer alleen van de overheid te komen of beperkt te blijven tot een soeverein gebied.

 

Cryptocurrency concurrentie

Cryptocurrencies en de monetaire concurrentie die ze met zich meebrengen, moeten worden toegejuicht, omdat ze prikkels creëren tegen monetaire incompetentie. Overheden en centrale banken zullen twee keer nadenken voordat ze monetair kattenkwaad uithalen als ze weten dat geloofwaardige crypto-alternatieven direct beschikbaar zijn voor iedereen die wordt getroffen door slecht monetair beheer.

 

Meer dan dat, het voorstel van Bitcoin om digitale activa veilig via de blockchain over te dragen, heeft velen geïnspireerd om opnieuw te beoordelen hoe financiële marktinfrastructuren werken om effecten te verhandelen en betalingen te vereffenen. Zelfs centrale banken, die conservatieve instellingen zijn, begonnen te spelen met en het verkennen van de mogelijkheden van blockchain en gedistribueerde grootboektechnologie om betalingen na Bitcoin te verwerken. De invloed van Bitcoin op hoe we denken over de moderne monetaire en financiële systemen kan niet worden onderschat.

 

Als het gaat om grensoverschrijdende betalingen, biedt het model van Bitcoin verreweg de beste oplossing. Een bitcoin in een Canadese portemonnee kan naadloos en in een mum van tijd worden overgedragen naar een Argentijnse portemonnee en vervolgens naar een Keniaanse portemonnee, aangezien Bitcoin niet is gekoppeld aan een rechtsgebied of wordt ondersteund door een soevereine valuta. Zoals ik in een andere column heb gezegd, zal het niveau van coördinatie dat nodig is van regeringen om een ​​soortgelijk resultaat te krijgen met soevereine valuta’s niet snel of nooit komen. LINK verwachting is positief.

 

Crypto inwisselen

Ten slotte moeten zelfs de beweringen dat crypto een nachtmerrie is voor degenen die misdaad bestrijden, worden getemperd. Aangezien er maar weinig plaatsen zijn waar crypto wordt betaald, moeten crypto-houders hun munten inwisselen voor een soevereine valuta wanneer ze dagelijkse betalingen of traditionele investeringen willen doen. Daarmee kunnen autoriteiten weten hoeveel geld er in en uit crypto stroomt en wie er deelneemt aan deze transacties.

 

Behalve fraude, zoals het gebruik van gestolen persoonlijke informatie of accountgegevens, hebben crypto-houders twee opties bij het converteren van of naar soevereine valuta. Ze kunnen een tussenpersoon gebruiken, zoals PayPal of Coinbase, die informatie verzamelt over de afzender en de ontvanger van de crypto en het soevereine geld. Of ze kunnen iemand vinden die bereid is om de conversie rechtstreeks uit te voeren, waardoor tussenpersonen en records worden vermeden.

 

Om identificatie te voorkomen, moeten ze ouderwets contant geld gebruiken in plaats van een bankoverschrijving. Vanuit een rechtshandhavingsperspectief zal het probleem daarom de combinatie zijn van “niet-gehoste portemonnees” met zakken bankbiljetten, niet crypto zelf. Als er geen contant geld beschikbaar zou zijn, zou deze niet-geïdentificeerde transactie niet mogelijk zijn.

 

Mijnwerkers zijn tussenpersonen

De positieve beoordeling betekent niet dat crypto een perfecte oplossing is – verre van dat. Neem Bitcoin en zijn belofte van een monetair systeem dat geen vertrouwde centrale tegenpartijen vereist om te werken, alleen rekenkracht en geavanceerde wiskunde. Betalingen met bitcoins worden gedecentraliseerd verwerkt en afgerekend via geautomatiseerde nodes en miners die wiskundige problemen oplossen.

 

Maar “gedecentraliseerd” betekent niet “desintermediair”, aangezien deze mijnwerkers niets anders zijn dan tussenpersonen die tussen de betaler en de begunstigde werken om elk te voltooien en vast te leggen. Bitcoin-transactie. Sorry, Satoshi, maar Bitcoin is niet peer-to-peer: het is peer-to-miner-to-peer. Als je echt peer-to-peer geld wilt, probeer dan contant geld.

 

Evenzo betekent het zeggen dat Bitcoin monetaire transacties mogelijk maakt zonder de noodzaak van een vertrouwde derde partij, niet dat de personen achter de computers die worden gebruikt om kopieën van de blockchain-records (nodes) bij te houden, het betalingssysteem laten functioneren (mijnwerkers), of ontwerp Bitcoin’s software (ontwikkelaars) zijn niet relevant. Wie deze mensen zijn en hoeveel van hen deelnemen aan het netwerk, is nog steeds van belang.

 

Denk bijvoorbeeld aan de gevaren van een “51% aanval”. Als een persoon of groep meer dan 50% van de computerbronnen in beslag neemt die worden gebruikt om transacties te verwerken en af ​​te wikkelen, kunnen ze vanaf dat moment bepalen hoe de cryptocurrency werkt – en zelfs frauduleuze transacties maken en verwerken.

 

Geen tegenstrijd voor crypto

Zelfs zonder een aanval of fraude zijn de mensen die de cryptocurrency-infrastructuur beheren en waar de operaties plaatsvinden ook van belang. Wie de onderliggende softwarecode van de cryptocurrency beheert en hoe wijzigingen in de code worden aangebracht, kan vertrouwen in de cryptocurrency opbouwen of uithollen. ADA verwachting 2025 is positief.

 

Natuurlijk moeten code-ontwikkelaars een meerderheid van knooppunten en miners overtuigen om elke versie van bijgewerkte software te downloaden en te installeren om de wijziging door te voeren. Maar als zowel ontwikkelaars als miners kleine groepen personen vertegenwoordigen, wordt decentralisatie en de behoefte aan consensus slechts een luchtspiegeling.

 

Kijk naar het nieuws dat sommige persoonlijkheden een “Bitcoin Mining Council” hebben opgericht om hun mening over hoe Bitcoin zou moeten functioneren te promoten. Ondanks de ogenschijnlijk goede milieu-intenties, is een zelfbenoemde “raad” een teken van centralisatie die indruist tegen de oorspronkelijke propositie van Bitcoin.

 

Het gesprek over crypto mag geen confrontatie worden tussen goed en kwaad of goed en slecht. Cryptocurrencies, zoals Bitcoin, hebben tekortkomingen, maar zijn geen nutteloze innovatie of een openbare bedreiging. Een beredeneerd debat kan ertoe leiden dat regeringen beter begrijpen wanneer en hoe crypto moet worden gereguleerd en het publiek kan helpen voorkomen dat ze toegeven aan sirenesliedjes en worden opgelicht.